Nieuwsbrief september 2024

S T I C H T I N G
Doboj, 21 september 2024
Geachte donateurs, vrienden en familie van Stichting Hulpaktie Doboj,
Voor het eerst ligt bij mij, Marlies, de taak om u een nieuwsbrief te schrijven. Wat heeft Dickie de Rijk daar al die 25 jaren goed voor gezorgd. Het is een verantwoordelijk deel van ons werk, om u goed op de hoogte te houden van wat er in Doboj allemaal gebeurt en nodig is. Dat deed Dickie met hart en ziel, waarvoor ik haar ook zeker heel hartelijk wil danken!
Het is nu september, de zeer hete zomer is zomaar ineens voorbij, de kinderen gaan weer naar school. De regelmaat keert terug in huis, na een lange zomervakantie. Er is in deze vakantie wel wat veranderd in huis. We hadden een gezellig clubje, met 6 kinderen. Dat is niet een erg groot aantal gezien onze voorgaande jaren, maar omdat we onze Branka in huis hadden was dat zeker genoeg. Branka was echt een zorgkind. Zij heeft diabetes, maar is ook zwak begaafd. Dat betekende dat we haar 95% moesten begeleiden. Vanaf de vroege morgen tot de late avond, opletten dat zij haar insuline kreeg, wat ze ging eten, drinken, haar dagelijkse wandelingen, haar persoonlijke hygiene. Als een kind moesten we haar verzorgen en op haar letten. Dat was heel erg intensief. Een verkeerd woord, een foute blik, iets zeggen wat zij niet begreep, alles had direct invloed op haar en maakte haar ‘suiker’ erg moeilijk om onder controle te houden. Zelf kon zij dat niet, dus die taak lag bij ons, de teta’s die hier zorgen voor de kinderen. De sociale dienst had gevraagd of wij wilden zien of Branka zelfstandig zou kunnen wonen, misschien werken. Na een aantal maanden met haar bezig te zijn geweest moesten wij in onze rapporten helaas schrijven dat Branka absoluut niet alleen gelaten mag worden, dat zij geen kans heeft op een zelfstandig leven. Daarom hebben ze nu voor haar een pleeggezin gezocht en gevonden gelukkig. Branka is kort geleden verhuisd naar een gezin waarin ze is opgenomen. We houden contact met haar, na 8 maanden is ze toch echt een van ons. Het lijkt goed te gaan, ze is al aardig gewend en zegt het goed naar haar zin te hebben.
Ondertussen waren ook de twee oudste jongens, Stevan en Dusan, aan verandering toe. Na lange jaren van wachten had hun vader zijn straf uitgezeten en kwam vrij. Dat was voor hen iets waar ze echt op gewacht hadden. Ze gingen hem al gauw helpen om het huis waar ze ooit woonden maar leeg stond, schoon te maken en op te knappen. Binnen korte tijd zagen we al dat ze heel graag naar hem toe wilden en bij vader wilden wonen. Toen hebben we de procedure in gang gezet, de sociale dienst is gaan zien hoe de situatie was, heeft afspraken gemaakt en dit alles had als resultaat dat ook deze twee jongens nu uit huis zijn. Met hen gaat het goed nu, we houden het in de gaten.
Nu hebben we dus nog maar 3 meisjes in huis, Sanja (14), Nina (11) en Mima (6). Dat is weinig, maar geeft wel even een mooie adempauze. Het was een heel intensief jaar. Soms dacht ik wel „vroeger hadden we minimaal 10 kinderen, we hebben er wel 14 in huis gehad, dat ging toch gewoon?! Veel makkelijker dan deze 6“. Daarom nemen we nu heel even de tijd om weer op te laden. Er kwamen al wel verschillende aanvragen voor nieuwe opvang, maar ik hou ze nog heel even af. Als we nieuwe kinderen aannemen moeten we er 100% klaar voor zijn.
De zomer is zoals al gezegd, erg heet geweest. Met temperaturen tot 45’C was het echt heftig. Vanaf 25 juli heeft het eigenlijk vrijwel niet meer geregend. Rivieren en vele waterbronnen staan droog. De gewassen op de kale grond maar ook in de kassen zijn voor velen helaas verbrand, bijna gaar gekookt voor het rijp was. Het koren verbrand, de tomaten droog en zwart aan de takken, paprika als papier zo droog, mais droog, dun en totaal verbrand. De oogst is daarom grotendeels mislukt en we zijn bang voor een winter van honger en armoe. Niet veel om zelf te eten, niet veel om op de markt te verkopen. Het vee krijgt het moeilijk als er geen hooi en geen voer is. Door de lage – of geen – inkomens wordt het ook zorgzaam of de mensen het redden om voedsel voor hun dieren te kopen. Een grote zorg komt er aan…..
Bezoek
Deze week hadden we bezoek. Oma Dickie en Opa Karlo, en met hen mee kwam tante Gerdien (een zus van mij). Wat heerlijk is het altijd om met elkaar te zijn, een knuffel, bijpraten, met elkaar een bakkie koffie te doen. De kinderen vinden het ook altijd een feest, zeker als er dan wat lekkers uit de tas komt zoals appelstroop of pindakaas. Ze kunnen even hun hart ophalen met het oefenen van talen. Sanja houdt meer van Duits, Nina meer van Engels, Mima is net een papagaai en praat alles gewoon na.
Voor de officiele bezoekjes en gesprekken maakten we met Gerdien een rondje Doboj en ze leerde de kinderen en natuurlijk de huisdieren kennen.

We hebben zoals gewoonlijk een dag uitgezocht om fijn wat bezoekjes af te leggen en onderweg aan Gerdien de vele aspecten van ons werk te vertellen en te laten zien.
Bij oma Savka, die al een glaasje slivovica voor ons klaar had staan met een stukje droog vlees. Zij is de ‘voorzitster’ van de dorpsgemeenschap en helpt ons altijd met uitdelen van hulp en pakketten. Een 25 jaar lange vriendschap is er ontstaan tussen ons.

Onderweg reden we langs projecten die onze Nederlandse vrienden gebouwd hebben in de loop van de jaren, dorpen waar kinderen van ons vandaan kwamen, naar een oma uit ons adoptieprogramma. en nichten op haar letten en helpen waar nodig. Ze heeft geen kinderen, heeft ernstig diabetes, is daardoor bijna blind en dat maakt het nog moeilijker. Maar de brede lach en de dikke tranen van blijdschap als ze ons herkent en binnenlaat, dat zegt ons alles. Ze is zo blij om even te kunnen praten, zo blij met de hulp die ze van ons krijgt zodat ze weer medicijnen kan kopen of laten kopen. Maar hoofdzaak is de knuffel, de dikke kus, het gezellig praten. Daar leeft ze echt van op. Lieve omaLjubica.

 

 

 

 

Heel erg leuk was het feit dat weer een van onze kinderen, die bij ons woonde vanaf haaer 3de levensjaar, moeder mocht worden! Wat geweldig om er even op bezoek te kunnen en te zien dat het heel erg goed gaat met moeder, vader en kind. Weer een reden om heel dankbaar te zijn dat onze God ons op deze weg leidde, dit meisje – nu vrouw en moeder – op onze weg plaatste en dat zij nu haar eigen gezin heeft, in een fijne liefdevolle zekere omgeving.
Tijdens het weekend ging het gelukkig regenen. Echt regen, veel regen. Niet zoveel als in Polen, Tsjechie of Oostenrijk, ook geen sneeuw al werd het wel ook koud, maar heel goed voor de grond en onze watervoorraden. Voor onze gasten was het minder leuk maar die weten heel goed hoe belangrijk deze regen is voor ons.
Uiteraard hebben we ook vergaderd. De situatie van de Stichting Hulpaktie Doboj doorgenomen en onze zorgen nogmaals uitgesproken. Tot onze grote blijdschap biedt Gerdien aan deel uit te gaan maken van ons bestuur en een aantal taken op zich te nemen. Dat gaat vooral om de bankzaken, de website met verantwoordingen, het behouden van de ANBI status. Met deze zeer belangrijke stap kunnen wij ook veer verder kijken. De doelstelling van de Stichting is nooit veranderd, maar we moeten het goed kunnen doen. Dat kunnen we nu weer beloven. Wat fijn!
Wel hebben we zorgen over de financiële kant. We hebben nog altijd uw support zo hard nodig. Er komt wel kleinschalige hulp van hier uit de gemeente, maar dat is niet voldoende voor ons bestaan. Tijdens ons gesprek spreken we af om nogmaals om ons heen te kijken naar mensen, kerken, fondsen die ons kunnen helpen, zodat ons werk doorkan gaan. Kijkt u met ons mee?!
Bij de financiering van voedsel pakketten en zaaigoedpakketten krijgen we hulp van de GZB, de Gereformeerde Zendings Bond. Maar wij moeten wel een deel zelf bijdragen. Het is misschien wat vroeg, maar we willen op tijd zijn met de voorbereidingen van de voedselpakketten in december. Alsu ons hierbij wilt helpen dan mag u uw extra donatie daarvoor apart overmaken met de vermelding „pakket“ en dan zorgen wij dat hier iemand blij gemaakt wordt rond het Kerstfeest. Het banknummer vindt u bovenaan deze nieuwsbrief of op de website.
Eveneens kunt u als u een kerstgift voor hun adoptiekind wilt doneren of voor onze kinderen in huis, kunt u dat onder aparte vermelding „Kerstgift“ overmaken.
Zoals u ziet, de nieuwsbrief en ook de navolgende correspondentie gaat voortaan direct met ons in Doboj. Uiteraard met een koppeling direct naar het bestuur. Ik zal het een en ander ook moeten leren, terwijl Dickie dat al meer dan 25 jaar doet. Maar samen komen we er zeker.

Nog iets moois…..

We kregen een anonieme donatie, die mogelijk maakte dat we voor het eerst in ons leven de zee zagen. Wat is de zee groot! Er zit geen einde. 5 heerlijke dagen hadden wij in Montenegro. Groot is onze dank aan deze donateur.

 

Misschien is het goed om nog eens aan te geven waar wij te vinden zijn.
„Prijateljska Kuća“
Srpskih Krnjinskih brigada 29
74000 Doboj
rep. Srpska
Bosnia i Herzegovina

(ons adres is anders dan voorheen, na de oorlog hebben alle straten nieuwe namen gekregen) Mobiele telefoon 00387-65-882687, uitgerust met whatsapp en viber. Ook op Facebook laten we geregeld zien waar we mee bezig zijn, wat we doen met de kinderen, leuke gebeurtenissen, pakketten uitdelen, en ga maar door. Dit kunt u vinden onder onze naam Prijateljska Kuca. Daaraan hangt natuurlijk ook de messenger waarop we ook te bereiken zijn. Instagram heb ik alleen persoonlijk, ik ben er nog niet uit of we daar ook een Prijateljska Kuca profiel moeten openen.
We hopen op een zegenrijke voortzetting van ons werk, onder Gods leiding en met uw hulp.
Inmiddels zijn Dickie, Karel en Gerdien veilig thuis gekomen en zetten we met elkaar de schouders er flink onder, met nieuwe positieve energie.
Hartelijke, warme groeten vanuit Doboj, Marlies van Hoffen

 

 

Nog eeven dit……….
Zoals wij in de vorige nieuwsbrief hebben aangekondigd, zal Marlies vanuit het familiehuis in Doboj, Bosnie, voortaan de nieuwsbrief verzorgen. Wij hebben het bestuur uitgebreid met Gerdien Kortes uit Apeldoorn, die de werkzaamheden van mij, Dickie, gaat overnemen, zoals de bankzaken en de Website die ook i.v.m. de A.N.B.I. status van de Stichting up to date moet blijven. Gerdien is een zus van Marlies. Bij ons bezoek medio September heeft Marlies aangegeven toch graag nog een aantal jaren te willen doorgaan met de opvang van de kinderen die het zo nodig hebben. Steeds opnieuw komen er aanvragen van de Sociale dienst of de politie, om kinderen tijdelijk of langdurig op te vangen. Uw donatie is dus nog steeds van groot belang, voor het werk in een door armoede en werkeloosheid beheersd land. Daarom nog even het banknummer voor donaties of giften. NL 53 RABO 0395 1014 41. Zie ook onze website www.doboj.nl
Eern hartelijke groet, Dickie de Rijk

 

 

 

 

 

Stichting Hulpaktie Dopboj, Doornboomspark 21, 3925 KL Scherpenzeel
Tel. 0620539017 website : www.doboj.nl
Bankrek.: NL53 RABO 0395 1014 41 ANBI status KvK nr. 30154085