Nieuwsbrief Januari 2025

Doboj, 10 januari 2025

November was een heel heftige maand voor Prijateljska kuća. We kregen een aaanvraag voor acute opvang van drie kleine meisjes. Dat deden we graag. Het was voor twee weken, en wat was het zwaar! De oudste van 6 zat vanaf haar middel in het gips omdat vader met eigen handen haar been brak in een dronken boze bui. De tweede van 3 was zich van alles erg bewust, zat onder de littekens en plekken die het bewijs waren van mishandeling. De jongste van 1 jaar en 3 maanden, met een open verhemelte was apatisch en lag heel ver achter in haar ontwikkeling.

We moesten dag en nacht met twee teta’s diensten draaien omdat het heel veel aandacht en werk vergte. Wat vreselijk dat die lieve kleine meisjes zo beschadigd aan het begin van hun leven staan. Vol vreselijke trauma’s en verdriet, angsten en onrust. Het waren twee heel heftige weken waarin wij hen hebben overgoten met enorm veel liefde en warmte en heelijk heel veel geknuffeld. Met verdriet hebben wij hen uitgezwaaid toen ze overgebracht werden naar een kindertehuis in Banja Luka. Daar gaat eerst het jongste meisje naar het ziekenhuis om haar kaak te laten opereren en dan in een revalidatiecentrum om haar te leren zitten, staan, handjes gebruiken en alles wat een kind van anderhalf zou moeten weten. De twee zusjes komen in een groep met leeftijdgenootjes.

In December zijn 2 zussen en 1 neef van Marlies een weekje in Prijateljska Kuća geweest om te helpen met de voedselpakketten.  Zij schrijven hun eigen ervaring:

“Wij kwamen op zaterdagavond aan bij Marlies. De zondag was bijzonder omdat we een dienst bijwoonden in de Servisch Orthodoxe kerk én omdat Marlies ’s middag dominee Bane uitgenodigd had, zodat wij een kleine huisdienst konden meemaken. Dat was een fijne ontmoeting, en een bemoedigende minipreek over 1 Kor. 16:13,14.

Maandag deed Marlies de bestellingen bij 3 verschillende supermarkten, dinsdag om half 3 ’s middags waren alle producten er en konden we de dozen gaan inpakken.  Een paar uur hard doorwerken, en om 19u ’s avonds waren we daarmee klaar.

Woensdag hebben we meerdere ritten gemaakt, met een busje wat Milenko gehuurd had. Toen het al donker was waren we in het laatste dorp van die dag en hadden we zo’n 80 pakketten weggebracht.

Donderdag was een feestdag voor veel Bosniërs, en wij waren uitgenodigd bij teta Nina, om haar Slava mee te vieren. Het feest van haar familie-naam-dag. Met kadootjes en een gezellige maaltijd.

Vrijdag gingen we vol indrukken en met een dankbaar gevoel weer naar huis. Fijn dat we zo ons steentje konden bijdragen. Hvala Bogu! (dank aan God)”

 

De dag na hun vertrek viel de eerste sneeuw. Wat een Zegen dat we zoveel pakketten al uitdeelden! Sneeuw bleek voor het eerst in lange tijd echt winter te brengen. In korte tijd viel bijna een meter sneeuw. Alles lag stil. Scholen gingen dicht, treinen en bussen reden niet, met de auto was ook geen doen, dus een slee en lopen! Toen werd het Kerstfeest…..in de vroege morgen bezweken vele hoogspanningsleidingen en kwam het halve land zonder stroom te zitten, daardoor ook de waterpompen buiten gebruik dus zonder water zaten we ook. Wat werd het een bijzondere Kerstviering. Heel sober, wel heel gepast daardoor ook. We lazen het evangelie over de geboorte van onze Heiland, daar in die sobere stal. Wij hadden een koud en donker huis, en maakten een simpele koude brunch. We hadden het goed….omdat God goed voor ons was.

Groet uit Doboj, Marlies