Het verhaal van Jelena

Een van de eerste kinderen van ons adoptieprogramma in Doboj was Jelena.  Ze woonde bij haar oma als klein meisje en is inmiddels 27 jaar, woont in Banja Luka, is gelukkig getrouwd en heeft een kindje.

We zochten haar in mei 2018 op en troffen een gelukkig gezinnetje aan in een eenvoudig huisje wat ze aan het opknappen waren.

We vroegen haar herinneringen aan die tijd voor ons op te schrijven. Hieronder volgt haar verhaal:

Mijn eerste levensjaren waren niet goed want ik ben geboren in 1991 toen mijn land in oorlog was en zo was mijn kindertijd erg moeilijk. Mijn grootouders vreesden voortdurend voor ons leven.

Toen ik 4 jaar oud was, zouden wij mensen ontmoeten, vertelde mijn oma, mensen uit Nederland, die mijn leven totaal zouden veranderen.

Ik wist niet eens waar Nederland lag.  Het leek een heel ver land op het moment dat ik Dickie en de donateurs ontmoette. 

Ze waren en zijn nog steeds als echte familie voor mij en ze waren er mijn hele verdere leven om mij te helpen. 

Als klein meisje kreeg ik altijd kleding en speelgoed van hen en ik herinner mij dat ik dacht dat ze een speelgoedfabriek hadden. 

Ik was 11 jaar toen ik voor het eerst Holland bezocht. (via Pax Kinderhulp) Het was zo’n mooie ervaring om te zien hoe de mensen daar leven. 

De mensen zijn zo gemakkelijk en lijken wel altijd gelukkig.  Ik zou graag ook zo willen leven in mijn land.

Dat bezoek veranderde mijn hele visie op mensen en het leven.  Ik ontdekte dat het mogelijk is problemen op een hele rustige manier op te lossen.  Mensen in mijn land doen dat niet zo. 

Toen ik de middelbare school gedaan had, wilde ik graag naar college, maar dat zou onmogelijk geweest zijn zonder mijn Nederlandse donateur.  Zij hielpen mij en gaven mij een kans om te studeren wat ik wilde, want ze waren er voor mij, zowel financieel als ook moreel.  Steeds vroegen ze of ik nog iets nodig had en of ze me konden helpen.  Ik kan niet beschrijven hoeveel dat voor mij betekend heeft.

Een miljoen keer “dank” zou niet genoeg zijn om uit te drukken wat ik voor hen voel.

En nu, nu ik mijn eigen gezin heb, met mijn zoon en mijn man, zijn mijn sponsors nog steeds in mijn leven.  Ze hielpen mijn gezin om een eigen thuis te maken, om een plekje te hebben om te leven en te wonen. 

We zijn elke keer enthousiast als ze op bezoek komen, want ze zijn echt mijn familie, alleen  ze wonen in Holland. 

Ik ben erg dankbaar voor zulke prachtige mensen in mijn leven.  Zoals God mijn ouders weg nam, zo gaf Hij mij de Nederlandse sponsors zodat ik nooit hulp of steun zou missen!

Dank jullie voor al deze prachtige jaren, dank dat jullie er steeds waren om mij te helpen!

Ik ben er van overtuigd dat mijn leven niet hetzelfde zou zijn geweest als jullie er niet geweest waren.

Mei 2018 Jelena