Nieuwsbrief februari 2020

Donateurs, vrienden en familie,

Na een reis naar Doboj is het fijn om een nieuwsbrief te schrijven. Er is zoveel wat je gezien en gehoord hebt. Dat zit dan in je hoofd en dat moet je echt verwerken. Een nieuwsbrief schrijven helpt.

In het kinderhuis gaat alles goed. Het is er gezellig; de kinderen gaan goed op school en de teta’s werken lekker.

Met Marlies had ik veel bij te praten, maar dat is ook leuk en fijn.

Iedereen is gezond en na de Kerstvakantie ook lekker uitgerust en vol goede moed weer aan de slag gegaan.

Marlies heeft 2 x het adoptiegeld alleen uitgedeeld, omdat ik niet in de gelegenheid was naar Doboj te gaan. Maar nu hebben we het weer samen gedaan. Altijd leuk om iedereen even te zien en te spreken. Wat is iedereen toch nog steeds blij en dankbaar met de bijdrage die ze vanuit Holandija krijgen.

Je ziet echt dat er geen vooruitgang zit in het land. De armoede blijft. De werkeloosheid blijft. Steeds meer mensen, vooral jongeren, gaan naar het buitenland om te werken. Daar kunnen ze meer verdienen en kunnen ze een toekomst opbouwen. De man van teta Sanja is ook naar het buitenland gegaan. Steeds voor 3 maanden en dan 1 maand thuis. Dat is niet makkelijk, maar hij verdient ruim het dubbele van wat hij in Bosnië kreeg. Om je kinderen een betere toekomst te geven doe je veel!

In de stad zie je dat er weinig mensen zijn. Vroeger was het altijd overal druk. Nu zie amper mensen in de winkels of op de markt.

Teta Nina is nog steeds graag in Prijateljska Kuca. Ze is wel 65 jaar geworden, maar wil graag doorwerken omdat ze anders maar alleen thuis zit. Wel fijn voor iedereen.

Marlies is al een hele poos bezig met een nieuwe registratie voor het kinderhuis. Er komen steeds weer nieuwe regels waar we aan moeten voldoen. Lastig, maar we zijn er bijna. Dat houdt dan (hopelijk) ook in dat er vanuit de gemeente wordt bijgedragen aan de kosten van het kinderhuis. We zullen zien. Je bent nooit zeker van die dingen in Bosnië helaas.

Doordat Marlies voor die registratie van alles moest regelen bij verschillende instanties en ook bij het Ministerie voor Gezondheid is ze wel weer in beeld gekomen op het Ministerie en dat heeft ertoe geleid dat ze een uitnodiging kreeg van de president van Republika Srpska om in Banja Luka te komen voor een ondescheiding.

Zeg maar een soort Ridderorde voor al het werk wat ze voor kinderen, gezinnen en ouderen heeft gedaan de afgelopen 20 jaar. Dat is natuurlijk best een hele eer! Marlies mag daar echt trots op zijn!

Intussen hebben we ook weer (tijdelijk) een baby in huis. Een klein jongetje waarvan de moeder tijdelijk niet in staat is om voor hem te zorgen. Heel fijn, dat wij er dan zijn om het even over te nemen. En moeder is ook erg blij dat er voor haar kindje gezorgd wordt.

Op 1 maart 2000  ging de deur van ons kinderhuis “Prijteljska Kuca” voor het eerst open om 4 kinderen welkom te heten en op te nemen voor verzorging in ons huis. En sindsdien hebben er 57 kinderen een tijdelijk onderdak gevonden. De een wat langer dan de ander, maar het kon!

De een kon terug naar het ouderlijk huis, een ander trouwde, weer een ander ging op kamers en vond werk, een paar baby’s werden geadopteerd. Met de meeste kinderen is nog kontakt. Ook leuk en lief!

Wel een jubileum dus : 20 jaar “Prijateljska Kuca”!

Marlies gaat dat op sobere wijze vieren met de kinderen die er nu zijn en de teta’s.

Je vraagt je af op het een feestje waard is. Ja natuurlijk en nee eigenlijk niet.

Ja, omdat het erg fijn is dat we er zolang konden zijn voor zoveel kinderen. Hen liefde, zorg en aandacht konden geven. En daarnaast nog zoveel andere hulp konden geven aan ouderen, ziekenhuis, scholen, gehandicapten……

En Nee, omdat het zo triest is dat we er “moesten” zijn voor zoveel kinderen en alle anderen.

Maar we zijn wel erg blij en dankbaar dat we via al onze donateurs dit fantastische werk konden doen en we danken God voor Zijn trouw, zorg en bewaring in al die jaren.

26 jaar geleden ging Dickie voor het eerst met hulpgoederen naar Doboj, niet wetende wat daarna allemaal zou volgen. Maar wat was het goed!

Al snel ging Marlies mee om te helpen en dat resulteerde in haar permanente verblijf in Doboj en haar leidinggevende rol, het “mama”-zijn voor de kinderen in het huis en alle taken die dat met zich meebracht.

Het afgelopen jaar hebben we uiteraard weer voedselpakketten uitgedeeld, die met grote dankbaarheid zijn ontvangen. En in het voorjaar hopen we zaaigoedpakketten uit te delen. Weer in samenwerking met het Rode Kruis. Sommige mensen kijken er al naar uit. Omdat het ook in Bosnië niet zo’n strenge winter is geweest is men hier en daar al begonnen om de moestuin klaar te maken voor het zaaien en poten.

Dus, wij zijn alweer aan het sparen voor die pakketten…..Helpt u weer mee?

Een vriendelijke groet vanuit Doboj van Marlies, de teta’s en de kinderen en vanuit Veenendaal, namens het bestuur van mij, Dickie de Rijk