Reisverslag maart 2018

Reisverslag uitdelen zaaipakketten van 19 maart t/m 23 maart 2018

 

Er is een tijd om te planten en een tijd om te rooien.

 

Voor de derde keer was ik naar Doboj in Bosnië om zaaipakketten uit te delen.

Samen met Karel en Dickie de Rijk en het echtpaar Leo en Ariana Parren.

Dit keer met winterse buien. De meeste dagen van deze week lag alles onder een dik pak sneeuw.

 

Voorgaande twee keren was het heerlijk weer en genoten we van de zon.

Toch is het goed om ook eens onder deze weersomstandigheden hier te zijn. Je krijgt een ander beeld van het wonen in armoede.

De zon kan soms de armoede weg drukken omdat je dan minder beseft wat het is om in een huis te wonen, dat meer open is dan dicht.

Maar ook dat het voor de kinderen een hele opgave is om in de sneeuw de berg af te gaan en acht kilometer te moeten lopen om bij school te komen.

Waar je geen warme snowboots hebt om door de sneeuw te moeten lopen en na schooltijd de berg weer op moet, om daarna je beste kleren uit te trekken, omdat deze kleren alleen voor school zijn bestemd zodat het minder of niet opvalt dat er armoede is.

Helaas was het, omdat er sneeuw lag, niet mogelijk dat wij de gehele route op donderdag konden rijden. Er was maar 1 auto die vier-wiel aandrijving had.

Vrijdag werd alles afgelast omdat er meer dan een halve meter sneeuw in de nacht was gevallen, waardoor de dorpen in de bergen niet bereikbaar waren.

Dat is echter maandag goed gemaakt door een dubbele route te rijden.

 

Er is een tijd om te planten en een tijd om te rooien. (Prediker 3)

 

Maar wat, wanneer er niets is om te planten? Dan valt er ook niets te rooien.

Wat heb je dan aan deze woorden wanneer je ze zelfs allebei niet kan doen?

Gelukkig staan er in de Bijbel nog meer teksten wat het gevolg mag zijn om toch te kunnen planten en ook te kunnen rooien.

Mattheus 25, vooral de verzen 35 en 36: “Want Ik had honger en jullie gaven Mij te eten. ” Dit gedeelte mochten we daarginds in  praktijk brengen.

 

Het gaat vaak om gezinnen waar geen inkomen is omdat er geen werk is. Af en toe een dagloon.

Vaak ook gezinnen waarvan een van de gezinsleden een beperking heeft of  ziek is. Dit brengt op zich zelf al kosten met zich mee.  Maar wie betaalt dat wanneer er geen inkomen is ?

Of er kan niet gewerkt worden omdat een van de ouders een beperking heeft of ziek is. Er is ook vaak geen vader meer en dan staat moeder er alleen voor.

Wanneer er sneeuw ligt kijk je dus nog meer naar de huizen waarin men woont.

Daar word je dan niet altijd blij van. Denk u eens in: u hebt een huis met een kamer waarvan de oppervlakte 3 x 6 meter is.

Kunt u zich dan voorstellen dat er een vader, moeder met 4 kinderen wonen en ja, oma woont er ook nog bij in.

Het slaapvertrek is boven, ook voor allemaal. De vloerbedekking is grijs beton.

Je mag dan blij zijn als er hout is om te stoken en te koken, waardoor het vertrek ook meteen verwarmd wordt.

Zo was er een gezin, waarvan vader al vele jaren bezig was om naast hun bestaande huisje, van ongeveer 3 x 6 meter, een groter huis te bouwen.

Nu is vader al een paar jaar ernstig ziek en kan hij zelf het huis niet meer afmaken. Hij woont nu nog steeds, terwijl hij ziek is, met vrouw en 2 kinderen in het kleine huisje.

Het huisje zonder fatsoenlijke facilitaire voorzieningen, die je hard nodig hebt, vooral bij de nierziekte van deze man.  Gelukkig is er een man van het Rode kruis, die het dorpje heeft gemobiliseerd om samen het huis af te maken. Er moet alleen nog een laminaatvloer in de woonkamer en een pomp voor het water komen. Daar is op dit moment nog geen geld voor.

Dat proberen ze nog bij elkaar te krijgen zodat aan het begin van de zomer het gezin in dit huis kan gaan wonen met een fatsoenlijke douche, een toilet en een grote huiskamer en met meerdere slaapkamers. (dan heeft het in totaal ongeveer 18 jaar geduurd  voor het huis af is)

Verder kwamen we gezinnen tegen met  verstandelijke beperkingen.

We kwamen ook mooie dingen tegen: een blije, vitale vrouw van 80 jaar die nog zelfstandig is en het zaaipakket  heel goed kan  gebruiken.

Of een oudere vrouw van 83 jaar met een zoon van 65 jaar, die een handicap heeft, waardoor hij niet kan werken en dus geen inkomen heeft.

We mochten ook zien hoe mooi het is wanneer een gezin  woont in een door Make Sense gebouwd huis. Water- en winddicht en alle elektra veilig weg gewerkt.

 

Een zaaipakket betekend heel veel voor mensen in armoede. Vaak is een zaaipakket alleen maar een basis levensonderhoud.

Een pakket kan een gezin ondersteunen, zodat het gezin niet vele dagen geen of weinig te eten heeft. Verder kunnen ze daardoor ook gezonder eten en hoeven niet vele dagen alleen maar bijvoorbeeld gekookte aardappelschillen te eten.

Bij gezinnen met kleine kinderen wordt er vaak ook iets aan de kinderen gegeven. Bijv. kleurpotloden of een popje. Iets kleins waar deze kinderen in hun armoede lij van worden.

 

We zijn natuurlijk ook in het kinderhuis Prijateljska Kuca geweest waar Marlies, met veel liefde en enthousiasme, voor de kinderen zorgt.

Waar kinderen wonen met een droevige geschiedenis. Soms voor korte tijd voor nood opvang.

De sfeer is goed  en de kinderen krijgen de aandacht, die een kind behoort te krijgen.

 

Mede dank zij de collecten en vele giften konden er dit jaar 450 zaaipakketten gekocht worden + 200 zakken pootaardappelen extra voor de grotere gezinnen.

Deze pakketten worden in Doboj gekocht, zodat je daar een kleine bijdrage kan leveren aan  de plaatselijke economie.

450 adressen met elk een verhaal, mogen wanneer de zon en regen elkaar afwisselen, van de opbrengst van het land eten en soms zelfs uitdelen aan anderen.

Dank u voor de bijdrage. Wilt u blijven geven, zodat deze mensen geholpen kunnen worden in een land, waar het maar niet lukt om het op te bouwen , waar weinig werk en dus geen inkomen is.

Maar wilt u bovenal dit land en deze mensen in uw gebed meenemen.

Bidt u ook dat God het gewas mag zegenen, zodat de oogst groot mag zijn en de mensen met blijdschap het eten van het land afhalen.

Dat ze Gods grootheid mogen blijven zien of gaan zien.

Bidt u voor Karel en Dickie, dat zij steeds de wijsheid mogen krijgen om goede beslissingen te maken voor St. Hulpaktie Doboj.

 

Er is een tijd om te planten en te rooien.

Het was mooi om zo meer dan 50 zaaipakketten zelf te mogen uitdelen, zodat ze kunnen planten en rooien.

 

Vriendelijke groet Pieter Buist

 

Wij zijn blij dat Pieter zijn reisverslag heeft geschreven en dit met u wil delen.  Zo krijgt u een goed beeld van zijn ervaring tijdens deze reis.

Het was fijn om hem te kunnen laten zien wat wij voor werk doen en te laten ervaren hoe nodig dit ook is.

Elke keer weer zijn ook wij onder de indruk van de armoede, die er is in Bosnië. Het zien van gezinnen, die moeten wonen in een bouwval is verschrikkelijk.

Graag willen we ook helpen om zo’n gezin een betere woonvoorziening te krijgen, door te helpen bij renovatie.

Het gezin , waar Pieter over schrijft staat boven aan ons lijstje………

Het horen van de verhalen over honger, slecht eten en ziektes is aangrijpend.

 

Begin mei zijn we weer in Doboj. Nu om Make Sense te ondersteunen bij het afbouwen van een woonhuis voor een gezin met 6 kinderen.

Ook bedanken wij u hartelijk voor de giften, die wij steeds ontvangen om te kunnen blijven helpen.

Vriendelijke groet, Karel en Dickie de Rijk